- پرتال رسمی خبر رسانی انجمن صنفی مهندسین پلیمر و شیمی ایران - https://www.apchen.com -

کره‌جنوبی، برنده‌ی دوئل با کرونا

به قلم محمد موسی‌زاده

در حال حاضر بیش ۲ میلیون نفر در بیش از ۲۰۰ کشور جهان درگیر ویروس کووید ۱۹ شده‌اند. کشورهای درگیر این بحران، باتوجه به امکانات مالی و درمانی خود، راه های مختلفی را جهت کنترل این بیماری در پیش گرفتند. پس از شیوع کووید ۱۹ در کشور چین، کره جنوبی دومین کشوری بود که شیوع این بیماری در آن با شدت زیادی مشاهده گردید. این کشور با وجود مراودات تجاری فراوان با چین توانسته بود از زمان اثبات اولین مورد بیماری در پهنه سرزمینی خود (در ۲۰ ژانویه) به مدت یک ماه تعداد مبتلایان ابن ویروس را کمتر از ۴۰ مورد حفظ نماید ولی به ناگاه شیوع این ویروس از یک مراسم مذهبی آغاز گردید. یک زن مبلغ مسیحی در شهر دگو (که مشکوک به بیماری بود) وارد تجمع مبلغان مسیحی شده و تعداد زیادی را مبتلا می‌کند و این مبلغان سرآغاز شیوع این بیماری در کشور کره جنوبی می‌گردند. ظرف کمتر از ۳ هفته تعداد مبتلایان به طرز شدیدی افزایش می­یابد و به ۸ هزار نفر می‌رسد که درنهایت این کشور توانست با اقدامات به موقع و مثال زدنی این بیماری را کنترل کند. اقدامات این کشور را می‌توان در چند مورد خلاصه نمود:

پایش افراد و مراکز در دوران شروع بیماری به گونه‌ای بود که طی روزهای متوالی بیش از ۲۰۰۰۰ تست در روز ثبت گردید. این تست‌ها تنها محدود به افراد مشکوک نبود بلکه از افراد مرتبط با آن‌ها نیز گرفته می‌شد. به‌طور‌مثال، اگر فردی مشکوک (نه مبتلا) به بیماری بود، طی تماسی از تمامی افراد در ارتباط با این فرد خواسته می­شود تا طی مدتی خود قرنطینگی انجام دهند و در صورت مبتلا بودن فرد مشکوک، از تمامی افراد مرتبط با او نیز تست کرونا گرفته می‌شود.

 

 

 

در انتها، به نظر بنده ایجاد شفافیت و اطلاع‌رسانی گسترده مهمترین اقدام دولت کره جنوبی در برخورد با این بیماری بوده است. این کشور حتی یک روز را هم قرنطینه اعلام نکرد و در تمام این مدت رستوران ها، مراکز خرید و … طبق روال معمول به کار خود ادامه دادند و مردم با اطلاع از اینکه بیماری طی روزهای گذشته چه مناطقی را درگیر خود کرده‌است، از رفتن به آن نقاط خودداری کردند. از دیدگاه من ایجاد قرنطینه به تنهایی نمی‌تواند راهکار حذف بیماری از جامعه باشد؛ چراکه این ویروس به شدت تهاجمی است و در صورت ناقل بودن یک فرد، می‌تواند موج‌های دیگری را در کشور ایجاد نماید. ایجاد قرنطینه می‌تواند از شیوع هرچه بیشتر بیماری جلوگیری نماید و تخت‌های بیمارستانی را متناسب با تعداد بیماران نماید اما مرحله مهمتر پس از کنترل مرحله اول شیوع، ایجاد زنجیره بیماری است تا بتوان با استفاده از آن بیماران را رصد نمود و جلوی انتشار مجدد آن را گرفت. پس از قرنطینه ۱۴ روزه افراد در منازل خود، می‌توان این انتظار را داشت که این بیماری تنها بین خانواده های افراد بیمار منتقل شود و به افراد دیگری منتقل نگردد. سپس با ایجاد ساختارهای مناسب جهت پایش افراد بیمار و همچنین افراد مرتبط، می‌توان زنجیره بیماری را شکل داد و روز‌به‌روز بیماری را بیشتر در کنترل خود درآورد.